Biografija

Pajari Rasanen je istraživač na Univerzitetu u Helsinkiju. Doktorirao je na katedri za komparativnu književnost 2007. godine sa disertacijom „Kontra-figure: esej o antimetaforičkom otporu – poezija i poetika Pola Selana na granicama figuralnosti“ (Counter-figures: An Essay on Antimetaphoric Resistance – Paul Celan's Poetry and Poetics at the Limits of Figurality). 

Od tada, njegovo trajno upoznavanje sa Selanovom poezijom se materijalizovalo u obliku članaka pod naslovom: “Neodlučno dvosmislen”: ‘Todtnauberg’ i oproštaj” (Undecidably Equivocal": On Todtnauberg and Forgivness)(2010) i “Disanja” (2013). Njegovo trenutno istraživanje nosi radni naslov ‘Književnost i sloboda, sloboda kao književnost’.

Svedočenje – od jednog jezika ka drugom

Apstrakt – ili 249 uvodnih reči – za prezentaciju konferencije Svedočanstvo. Poezija. Jezik, koja se održava 14 – 17. decembra 2017. godine. „Svedočenje iz jednog jezika ka drugom“ bi sugerisalo da mi obraćamo pažnju na razlike u vokabularima svedočenja u različitim idiomima, poput „svedočenje“ naspram „porter témoin“. Na primer, dok je primarno značenje reči „svedok“ (witness) na engleskom jeziku,„osoba prisutna kao posmatrač ili slušalac“, ali ima i staro značenje „znanja, razumevanja, mudrosti“; „witness“ je takođe „primenjeno na unutrašnje svedočenje savesti“, i zakletva se obično polaže rečima „Bog mi je svedok“ (as God is my witness). Svedok je takođe i treće lice, moje unutrašnje poznavanje sebe, i drugog koji je možda intimniji meni od mene. Ubacivanje drugog predloga, kao „Svedočenje kroz jednan jezik ka drugom“, bi nas usmerilo ka određenim pesmama Pola Selana koje tajno šifriraju, na primer, rečnik jidiša, ispod njihove naizgled neprobojne površine koja priča nemački.

Ipak, ta povlaka u naslovu sugeriše da je jedan jezik prenesen, prebačen u drugi, kao svedok, kroz nekakav intra ili inter-jezički prevod. Nemački, jezik koji je postao „privilegovani svedok za Shoah“ (Derida), preživeo je kao jezik poezije za Pola Selana, čije pesme ne samo da nose više ili manje sakrivene reference na scene svedočenja, ili tematizuju svedočenje i nemogućnost svedočenja za svedoka, ali takođe svedoče, kao pesme, ovoj neizbežnosti i nemogućnosti svedočanstva i prevoda.