 |
|
Rio Ikeširo je japanski umetnik iz Ujedinjenog Kraljevstva, čija se praksa bavi zvukom, medijima i tehnologijom. Njegov rad istražuje savremena pitanja drugog i drugosti, manifestovane kroz tehnologiju i zvuk, i zanima ga umetnički potencijal i kompjuteska tehnologija algoritamskog procesa, kao i kulturnih i političkih dimenzija tehnologije i medija i njihove kritike. Njegovi radovi obuhvataju audio-vizuelne performanse, interaktivne instalacije, generativnu umetnost, elektronsku muziku, video, 3D-printove i gravure. Njegovi skroiji radovi istražuju pitanja diverziteta i internet kulture kroz upotrebu kompjuterskog vida, softvera za sintezu pevajućeg glasa Vocaloid, gotov video materijal, onomatopeju i usmerenu audio tehnologiju.
Ikeširo je predstavio svoje radove internacionalno i u širokom opsegu brojnih konteksta, uključujući izložbe, festivale, koncerte i projekcije, kao i akademske konferencije. Bio je član inauguralne izložbe Azijskog kulturnog centra u Kvangdžuu, u Južnoj Koreji. Njegove TeleText umetničke stranice su bile emitovane na nemačkoj, austrijskoj i švajcarskoj nacionalnoj televiziji. On je saradnik pri Sound Art: Zvuk kao medij umetnosti, buduću publikaciju ZKM Karlsruhe, uključen je u tom serijala Cambridge Introductions to Music, Elektronske muzike, i njegovi članci su objavljivani u žurnalu Organised Sound.
Doktorirao je na Goldsmiths, University of London. Tema njegove doktorske disertacije bili su sonifikacije i vizualizacije podataka u realnom vremenu – ili “audiovizualizacije” uživo – generativnih sistema u nastajanju, na osnovu dinamičnih sistema i fraktala unutar okvira audio-vizualne i kompjuterske umetnosti.
Trenutno je stipendista Centra za savremenu umetnost Kitakjušu. Takođe radi kao saradnik u nastavi u Školi za umetnost i kreativnu industriju na London South Bank University.
Aron Rosman-Kis je likovni umetnik poreklom iz Ženeve. Na raskršću između umetnosti, dokumentarnog istraživanja i antropologije, njegov rad je trenutno usmeren na pitanja vezana za kolektivni identitet, preseku javnog i privatnog pamćenja i granica. Njegov rad istražuje osnovne ideologije koje uslovljavaju estetiku i metodologiju – uključujući i njegove sopstvene. Često se služi interdisciplinarnim i kooperativnim aspektima, njegova praksa stvara prostore dijaloga, refleksije i razmene.
Tokom 2013. godine, nakon dobijanja granta Akademskog društva Ženeve, započeo je seriju putovanja, koja još uvek traju, oko evropskih granica, prikupljajući velike količine analognog fotografskog i istraživačkog materijala. Različiti radovi zasnovani na ovom materijalu su bili međunarodno predstavljeni na kolektivnim i solo izložbama u prethodne dve godine, najskorije u okviru Evropskog kulturnog kapitala 2017 u Pafosu (Kipar).
On je takođe osnivački član SKLAD AIR, prvog programa boravka u Abhaziji (Kavkaz), čije je trenutno izdanje posvećeno temi arhiva. Trenutno živi u Londonu.
Izjava umetnika
Koristeći svedočanstva veterana kao i teksta generisanog algoritmima, (Re)constructing Voicesse bavi pitanjima modaliteta korišćenja i prezentacije materijala u projektima kao što je ova izložba. U isto vreme ironična i ozbiljna, ona funkcioniše kao spomenik u nastajanju i kao podsetnik na prezasićenost koju dokumentarno istraživanje i prezentacije mogu da izazovu. U preseku između neobične mogućnosti aloritamski generisanog “veštačkog” teksta da proizvede emotivnu reakciju, (Re)konstruisanje glasova služi da istakne kompleksnosti inherentne upotrebi ovakvih intervjua, njihovih implikacija i potencijalnog rizika koje njihove prezentacije mogu da obuhvate.
Svedočansva koja čine osnov za ovu izložbu su nezamenjiv resurs koji navodi na razmišljanje: rasterivanjem opasnih mitova vezanih za nacionalizam i podržavanjem anti-ratnih kampanja, danas su značajnije nego ikad. Dok su humanizacija vojnika i razgovor o njihovim iskustvima ključni procesi, mi uprkos tome verujemo da ne bi trebalo da nadjačaju uvažavanje činova agresije protiv civila od strane boraca, koje su vodile ka zločinima, kršenjima ljudskih prava i činovima genocida. Iako je bez sumnje da su sve strane patile u konfliktu, opisom događaja prosoto kao “rata” rizikujemo da se disbalansi, kompleksnosti i uzroci konflikta zanemare.
(Re)konstruisanje glasova ima za cilj da istraži kompleksnosti i poziva posetioce da razmatraju procese kroz koje se glasovi iz rata predstavljaju, posreduju, a ponekad i ućutkuju. Smešteno u otuđenoj učionici, ono se ogleda u načinima na koje ovaj materijal može da se koletivno internalizuje, nauči i zaboravi.
Izložba
Predhodni radovi
 |
 |
 |
 |