Biografija

Danijela Majstorović radi kao vanredna profesorica na Studijskom programu za engleski jezik i književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u BanjojLuci, gdje predaje lingvističku grupu predmeta, analizu diskursa i kulturološke i medijske studije. Bavi se kvalitativnim društvenim istraživanjima te istraživanjima roda, etniciteta, postsocijalizma i postkolonijalnosti. Gostovala je kaoprofesorka i istraživačica nabrojnim domaćim i svjetskim univerzitetima (Lancaster University, University of Glasgow, Leeuwen University, Univerzitet u Sarajevu, Univerzitet u Tuzli, Institut za etnologiju i folkloristiku u Zagrebu, Univerzitet u Kragujevcu, Univerza u Ljubljani, UCLA, California State University at Dominguez Hills, Hollins University, University of Alberta).

Autorka je preko 30 članaka u domaćim i stranim časopisima na teme reprezentacije, etniciteta, roda, političkog i medijskog diskursa. Autorka je monografije Diskurs, moć i međunarodna zajednica (Filolozofskifakultet u BanjojLuci, 2007) i monografije State and Ethnic Identity Among Youth in Bosnia and Herzegovina: Social Science Approaches (saVladimiromTurjačaninom, Palgrave, 2013). Urednica je tri zbornika Living With Patriarchy: Discursive Construction of Gendered Subjects Across Cultures (saInger Lassen, John Benjamins, 2011), U okriljunacije (saVladimiromTurjačaninom, CKSP, 2011) i Kritičke kulturološke studije u postjugoslovenskom prostoru (Filološkifakultet u BanjojLuci, 2012).  Producirala je i režirala dva dokumentarna filma Kontrapunktzanju (o trgoviniženama) iz 2004.i Posaosnova (o ženamanaestradi) iz 2006.godine. Kao post doktorska istraživačica, u sklopu stipendije Fulbright gostovala je na UCLA-ovomCentruzaevropske i evroazijskestudijetokom 2012/2013 godine ten a Univerzitetu u Albertutokom 2013. i 2014. Godine.Monografija Diskursiperiferije (Biblioteka XX vek, 2013) je njenatreća knjiga. Trenutno se bavi proučavanjem društvenih pokreta i “lijevih” odgovora na krizu kapitalizma.

Stvaranje “nove” Jugoslovenske žene: svjedočanstvo/testament emancipacije s kraja Drugogsvjetskog rata

Kraj drugog svjetskog rata period je kad se konstituiše nova jugoslovenska žena koja aktivno učestvuje u ratu, obrazuje se i ulazi u svijetrada a emancipacija žena od stega patrijarhalne kulture bila je dan od "ne prijepornih zadataka Antifašističkog fronta žena" (Sklevicky 1996: 25).  U tom periodu, koji predstavlja istorijski prekid sa prvenstvenoag rarnomprivredom i društvom gdje je obrazovanje bilo rezervisano uglavnom za žene iz viših društvenih slojeva, dolazi do stvaranja uslova za najmasovnije obrazovanj ežena do tad i proces modernizacije koji se nije mogao odvijati bez ozbiljnog narušavanja patrijarhalne kulture. Praćenjem ženskih medija iz tog perioda (Našažena, Glas, Žena u borbi) primjećuje se da se žene predstavljaju kao ravnopravni subjekti: borkinje, bolničarke, radnice, narodni heroji i sl. a nepasiv ne posmatračice. “Jugoslovenska” ženu trebala je biti moderna i obrazovana, požrtvovana i odlučna, “n iSrpkinja, ni Hrvatica ni Muslimanka” već to sve, kao Jugoslovenka. Cilj ovog izlaganja jeste da, prateći časopis Nova žena u periodu 1945-1946 iz dostupnog arhivskog materijala o AFŽ-u, opiše glavne emancipatorne diskurse koji se obraćaju ženama, ocrta kroz kakve argumentativno-retoričke strategije, metafore i leksičko-gramatičke elemente ova “nova” jugoslovenska žena biva konstituisana, kao i da ustvrdi poveznice između ovih istorijskih uvida sa današnjim, (nazovi) postsocijalističkim trenutkom i načine na koje medijski diskurs s kraja Drugog svjetskog rata funkcioniše kao svjedočanstvo/testament “odnosno obećanje onog što tek dolazi.