Mersid Ramičević je kompozitor i izvođač savremene umjetničke muzike, rođen u Novom Pazaru 1981. godine. Pretežno radi u polju elektroakustične i akuzmatske muzike, te u području participativnih umjetničkih praksi. Diplomirao je kompoziciju na Muzičkoj akademiji u Sarajevu a master studije savremenog performansa i kompozicije završio je na Univerzitetu za muziku i teatar u Hamburgu. Takodje je zahvaljujući Erasmus+ programu studirao na akademijama muzike, drame i plesa u Talinu, Štokholmu i Lionu. Sudjelovao je na Akademiji savremene muzike u Lucernu, pohađao Acanthes/IRCAM master kurs kompozicije u francuskom gradu Mecu i bio polaznikom programa “The Next Generation” u okviru Donauešingenskih Dana muzike u Njemačkoj. U okviru klingt gut! simpozija o zvuku 2017., predstavio je svoj projekat Cooling The Music u Kampusu medija u umjetnosti u Hamburgu, a nastupio je i na S.T.R.E.A.M. festivalu u okviru Sound and Music Computing konferencije, septembra 2016. godine. Nadalje je učestvovao i na Grame Biennalu muzike i scene u lionskoj operi 2016., te u okviru više interdisciplinarnih projekata diljem Evrope a koji se tiču improvizacije, koreografije i plesa. Prošloga je ljeta uz podršku Pekarne magdalenske mreže i MMC Kibla iz Maribora, te u saradnji sa Muzejem narodnog oslobođenja u Mariboru, razvio projektni performans “Aperture” koji se tiče postindustrijske estetike zvuka, procesa industrijske obrade tekstila i tzv. društvene koreografije zvuka.

U Lionu je 2015. godine utemeljio Rip Dot Trio, ansambl za savremenu umjetničku muziku, čiji su članovi još i elektronski muzičar Zlatko Baračkai, te Martin Bliggenstorfer, lupofonista. Bio je stipendista hamburškog državnog Fonda za mlade talente, Studentskog centra Univerziteta u Hamburgu, hamburške Otto Stoterau Fondacije, a tokom osnovnih studija u Sarajevu bio je dobitnikom i Posebnog priznanja Fondacije Karim Zaimović za uspjeh na studiju i doprinos kulturnom stvaralaštvu Grada Sarajeva i Republike Bosne i Hercegovine.  

Izjava umetnika

Mnemoničke mape su potaknute preispitivanjem simboličkih figura postratnog akustičkog teritorija, negatorskih praksi i gradjanske šutnje. U pitanju je live audiovizuelni performans koji se realizira kroz programski jezik Max MSP, te putem midi i senzorijalnih kontrolera, imajući na umu da to otvara pitanje sociopolitičkih implikacija “senzorstva”, odnosno, cenzorstva.
Formatiranjem medija umjetničkog iskaza, ovaj se rad koristi dokumentarnim materijalom, polazeći od svjedočanstava i publikovanih nalaza, leksičkih eufemizama i tautoloških figura u štampi, popkulturalnih referenci u svjetlu kolonijalne topografije i relevantnih književno-teorijskih praksi, istovremeno se oslanjajući na autorsko iskustvo zatočeništva na političkoj margini u zemlji opsjednutoj izmišljanjem historijskih narativa.
Izvedbeni materijal performansa se temelji na umjetničkom istraživanju koje polazi od govornog čina u vezi  sa višestrukim medijem svjedočenja i mnogostranošću intermedijskih praksi.
U najkraćem, ovaj muzički čin je performativno predavanje vođeno dramaturških figurama teksta, slike/svjetla i ikonografije zvuka. Mnemonički agens zvuka i svjedočenja oprostoren kroz medij izvođača čine da muzička kompozicija funkcioniše kao interfejs specifičnih društvenih derivacija.  S druge strane, medij publike određen je intrinzičnim mehanizmima koji konstituišu bihevioralne paterne, istine i istine o jeziku i korpusu građanskih vjerovanja i društvenih kognitivnih praksi. Medijacija i prenos koncepata koji su pasivno auditivni ili participativni su uslovljeni skupom njihovih vlastitih standarada i komunalnih normi. Stoga se Mnemoničke mape tiču izvođenja autentičnosti, akustičnog eha svjedočanstava, odgovarajući na poziv za auralnom perspektivom svjedočenja i osporavanja slušalačkih efemeralija.
Mnemoničke mape, muzički komad i performans generičnog sadržaja, izvodi se sukcesivno u više gradova, polažući pritom na date društvene okolnosti, i predlažući cikličnu perspektivu umjetničkog rada i vremena svjedočanstva.
Umjetnički prosede izražen u teorijskim pojmovima želje (žudnje, htijenja), odnosno, stvaralačke refleksije vođene tragovima tijela, te nadalje otpora - odnosno, autonomije umjetničkog rada i napose traume - kroz prizmu umjetnički konzistentnog iskustva, je ključan za razumijevanje i konstutisanje povijesne estetičke senzitivnosti i etike.

Mersid Ramičević